“Synonimy” – Poszukiwanie własnej tożsamości na paryskim bruku [RECENZJA]

Nadav Lapid, izraelski reżyser wykorzystuje własne doświadczenia, aby przenieść na ekran historię młodego Izraelczyka we Francji, który stara się zapuścić korzenie w nowym miejscu, jednocześnie zapominając o swojej dawnej tożsamości narodowej. Eksploracja wymaga poradzenia sobie z demonami przeszłości i wejścia w nową egzystencjalną afirmację. Reżyser w krytyczny sposób spogląda na współczesny Izrael. Tragikomedia, która wyrywa się z łatwego klasyfikowania, pełna niedopowiedzeń, przeinaczeń, mętnych skojarzeń i urwanego…

“Varda według Agnès” – Piękna retrospektywa od samej twórczyni [RECENZJA]

Fotografka, artystka instalacji, pionierka Nowej Fali zabiera swoich widzów w podróż po całym swoim dorobku. Bez sztucznej pompatyczności Agnès Varda dzieli się swoją twórczością oraz przemyśleniami. 90-letnia miłośniczka indywidualnego myślenia dokonuje wglądu w swoje dokonania. Nie robi tego w sposób chronologiczny, a raczej asocjatywny, dzięki czemu odbiorca ma możliwość dostrzeżenia ogólnej koncepcji i współdzielenia myśli z artystką. Zobacz również: „Free Solo” – Satysfakcjonująca droga…

“Der Goldene Handschuh” – Zwłoki i pachnące sosny w najnowszym filmie Fatiha Akina [RECENZJA]

Reprezentujący kino transkulturowe Fatih Akin postanowił odejść od często podejmowanego tematu, jakim jest rozłam tożsamości z powodu dwóch narodowości, na rzecz brutalnego filmu o psychopatycznym potworze imieniem Fritz Honka. Krytyka zmieszała najnowsze dzieło Niemca z błotem, w którym film świadomie sam się wykąpał. Kąpiel błotna „Złotej rękawicy” jednak może znaleźć rzeszę fanów niezniechęconych bijącym z ekranu fetorem, a rozczłonkowane ciało prostytutki będzie swym…

“Obywatel Jones” – Wolność prasy według Agnieszki Holland [RECENZJA]

Agnieszka Holland na przestrzeni ostatnich lat oczarowała jury w Berlinie oraz wzburzyła polską społeczność. Swoimi wypowiedziami w internecie często wzbudzała zażenowanie, ale swoim talentem reżyserskim oraz umiejętnością opowiadania o sprawach bieżących pod płaszczykiem kinowej fikcji, ugruntowała swoją silną pozycję w polskiej, współczesnej kinematografii. Nie inaczej jest tym razem, kiedy to festiwal filmowy w Berlinie, promujący filmy polityczne, dostaje od polskiej reżyserki film skrojony na rzecz tego…

Kulturawka #11 – O co walczy Lars von Trier? [FELIETON]

Najprawdopodobniej nie ma wśród europejskich reżyserów filmowych postaci tak kontrowersyjnej, jak Lars von Trier. O ile samo pojęcie “prowokacji” zostało już wyświechtane, bo tym terminem określa się od wielu lat niemalże każde wydarzenie artystyczne chociażby delikatnie wykraczające poza granice mieszczańskiej moralności, o tyle w kontekście twórczości Duńczyka to słowo nadal zachowuje swój modernistyczny rodowód. Pod pewnymi względami można autora Nimfomanki…

“Touch Me Not”, czyli intymny dialog z widzem – Recenzja

Choć Berlin jako jedyny z wielkiej trójki festiwalowej zdaje się z roku na rok zdobywać coraz mniej powszechnej sympatii krytyków i publiki, to jednak ma on wciąż do zaproponowania pewien rodzaj innowacji – filmy, które w ostatnich latach zdobyły Złotego Niedźwiedzia cechują się bowiem formą o swoistym ładunku wolności artystycznej i wstępują w filmowy dyskurs odważniej niż produkcje pokazywane w Cannes czy Wenecji. Tegoroczny laureat konkursu – pochodzący z Rumunii…

“Dowłatow” – W poszukiwaniu wolności – Recenzja

Tytułowego pisarza zastajemy jesienią 1971 roku w Leningradzie. Wówczas jeszcze nikomu nieznany Dowłatow (w tej roli serbski aktor Milan Maric) jest po rozwodzie ze swoją żoną, mieszka u wspierającej go matki i zmaga się z literacką cenzurą, która nie chce opublikować jego dzieł. Aleksey German pokazuje nam sześć dni z życia poety, czyniąc nas świadkami jego artystycznej walki z biurokratycznym aparatem Związku Radzieckiego i przy okazji…

“Twarz” – Recenzja

W czasach, gdy naród polski w końcu dumnie wstaje z kolan, a narracja godnościowa to jedyna słuszna narracja, Twarz wydaje się wyjątkowo antyestablishmentowa. Bardziej niż Cicha noc sprzed pół roku gani Polaków za ich polskie przywary. Trochę w stylu ordynarnego Smarzowskiego, a trochę na modłę prozachodniej Holland, Szumowska majaczy stereotypami i absurdem, a przy tym udaje jej się opowiedzieć intymną i niezwykłą historię społecznego wyrzutka….