“Long Day’s Journey Into Night” – Nie zasnę już sam [RECENZJA]

Jest coś pokrzepiającego w festiwalowych decyzjach, jeśli chodzi o współczesne kino azjatyckie. Triumfują obrazy eksperymentujące z dotychczasowymi schematami, które biorą na warsztat umiejętność kina do portretowania przemian społecznych i problemów nowoczesności. Przy okazji prowadzą one dialog z Azją postmodernistyczną i jej najbardziej rozpoznawalnymi reprezentantami: Wong Kar-waiem, nowofalowcami z Tajwanu, czy chińskimi twórcami kina niezależnego. Niepozbawione walorów estetycznych trafiają w chęć poznawczą widza i są przy okazji pomostem pomiędzy tematem…