Trzeci raz z rzędu byłem na premierowym pokazie filmu w reżyserii Wojciecha Smarzowskiego. Procedura mniej więcej ta sama: sala wypełniona po brzegi, zbiorowe poczucie, że trzeba na to iść, ani jednego śmiałka czy śmiałkini do paradnego opuszczenia sali, nieodczytywalne reakcje niewerbalne (tym bardziej w maseczkach), wreszcie to zmieszanie, kiedy seans się kończy, a siedzenie uwiera […]
Wbrew obiegowej opinii filmy nie bywają polityczne, filmy po prostu są polityczne. Doklejanie tej etykiety jednak zawsze jest jakąś potrzebą chwili – żadne dzieło nie powstaje przecież w społecznej próżni. Premiera Żeby nie było śladów zbiega się z kontekstami politycznymi, które stają się w jakimś sensie tematem filmu. Generał Kiszczak, grany przez Roberta Więckiewicza, sam […]
Nowy film Radu Jude, Niefortunny numerek lub szalone porno, za który rumuński reżyser zdobył Złotego Niedźwiedzia na tegorocznym Berlinale, to interesujący projekt artystyczny, na który cieniem kładzie się pandemia. To zapewne jedna z tych rzeczy, które skłoniły twórcę do podjęcia się tak przekrojowego, może trochę prowizorycznego projektu. Ta skomplikowana budowa zachęciła mnie może nawet bardziej […]
W Konkursie Głównym Festiwalu Nowe Horyzonty także widzowie mogą wybierać swojego zwycięzcę. W tym roku nagroda publiczności powędrowała do George’a Petera Barbariego, twórcy filmu „Śmierć niewinności i grzech nieistnienia”. I to właśnie ten twórca przykuł naszą szczególną uwagę. Zachwycił naszych redaktorów nie tylko świetnym filmem, ale też niezwykle poruszającą sesją Q&A po pokazach swojego filmu. […]
Jacques Audiard, twórca znany z “Proroka”, “Imigrantów” (Złota Palma w Cannes w 2015 roku) czy ostatnio “Braci Sisters”, tym razem chowa gatunkowy pazur i społeczne zacięcie na rzecz bardzo współczesnej historii o paryskich kochankach. Utrzymany gdzieś w porządku romansu “Paryż, 13. dzielnica” aż kipi energią generacji X, jej problemami i utarczkami z samymi sobą. Scenariusz […]
Amerykańscy twórcy indyków są ekspertami do spraw kina inicjacyjnego, ale za każdym razem – nawet przy tych dobrych razach – mam z tymi filmami jeden osobisty problem: ciężko mi odnaleźć w nich swoje doświadczenie, doświadczenie mojego pokolenia. To oczywiste różnice kulturowe, które nie wpływają przecież na jakość filmu. Ale emocjonalna bliskość scen, jaką możemy poczuć, […]
Mam dobrą wiadomość. Asghar Farhadi wrócił do Iranu i nakręcił swój film. Złośliwi powiedzą, że znowu ogrywa tę samą historię, a fani porozumiewawczo pokiwają głowami. Ciężko z tym polemizować, jeśli reżyser znów bierze na warsztat moralne dylematy z pieniędzmi i honorem w tle. Drąży w fabularnym kośćcu, plotąc misterną nić kryminalnej dramaturgii – bo rzeczywiście […]
Cokolwiek może dla ludzi znaczyć styl Gaspara Noé, ten film jest tego stylu późną inkarnacją. Trudno widzieć go w oderwaniu od młodszego o rok “Climaxu”, z którym dzieli estetykę, paletę barw, zamkniętą przestrzeń i psychodeliczną atmosferę. Fanom reżysera nie powinno zatem niczego brakować. Zwłaszcza, że w zaledwie 51 minut udaje się tu osiągnąć efekt szoku, […]
Dario Argento i Françoise Lebrun to wiekowa para. W pierwszej scenie, niemal sielankowej, siadają wspólnie na ukwieconym balkonie w swoim niewielkim mieszkaniu. Razem popijają wino, życząc sobie: Santé! I wszystko byłoby dobrze, gdyby nie to, że obraz co parę sekund przerywa chwilowy blackout, czarna tablica. Znak rozpoznawczy Gaspara Noé już od “Sam przeciw wszystkim”. Momentalnie […]
Alain Resnais, poza ikonicznymi Hiroszima, moja miłość i Zeszłego roku w Marienbadzie, nakręcił też musical. No jakby. W jego obrazie z 1997 roku postacie rzeczywiście śpiewają, ale nie swoim głosem. Otwierają usta, ale z ekranu płynie wokal Édith Piaf, Dalidy i całej klasyki francuskiej piosenki. Bo Znamy tę piosenkę to musical z playbacku. Mnie interesuje […]
