“Just Friends” i nic więcej [RECENZJA]

Słowa, słowa, słowa – cytując klasyka, tak właśnie można określić to, co w szerszej perspektywie czyniliśmy dotychczasowo dla sprawy społecznego uświadomienia odmienności płciowej. Wraz ze wcieleniem w życie inicjatywy festiwalu filmowego LGBT pojawiła się jednak nadzieja, że to, co do tej pory funkcjonowało jedynie w sferze czczych zapewnień, przełoży się na rzeczywistą, kulturową afirmację równości, gdzie film, jako medium najbardziej wspólne i dostępne całemu…

“Heavy Trip”, czyli komedia, od której śmieszniejszy jest najmniej wyszukany slapstick [RECENZJA]

Kojarzycie sytuację, gdy podczas wyjątkowo nużącego/żenującego/słabego (niepotrzebne skreślić) seansu z nadzieją, ale i często też z rozczarowaniem, spoglądacie na zegarek licząc, że do jego zakończenia pozostały już tylko minuty? Mam nadzieję, że tak, bo na podobnych zasadach (jeśli się zdecydujecie, a od tego będę starał się was odwieść) może wyglądać wasz kontakt z Heavy Trip. Z tą tylko różnicą, że zamiast zegarka, nerwowo będziecie wertować kartki kalendarza, gdyż…

Spider-Man Uniwersum [czyli najlepszy Spider-Man od czasów Fox Kids] – Recenzja

Jeśli na kanwie kina superbohaterskiego i – szerzej – komiksowego może dochodzić do fenomenu postmodernizmu, to Spider-Man Uniwersum bez wątpienia widniałby na jego sztandarach. Intertekstualna lokomotywa atrakcji, którą twórcy wytoczyli z depotu marvelowego luzactwa na potrzeby kolejnej przygody Człowieka-pająka, ciągnie za sobą znacznie więcej wagonów odniesień niż wskazywałaby na to blockbusterowa zdroworozsądkowość. W szprycowaniu narracji multimedialnymi smaczkami Uniwersum idzie bowiem o krok dalej niż wszystkie…

Władcy chaosu [czyli black metal na wesoło] – Recenzja

Bijący z materiałów promocyjnych napis “oparty o prawdę… i kłamstwa… oraz wydarzenia, które wydarzyły się naprawdę” w sposób wystarczający wyjaśnia stosunek Åkerlunda do konwencji swojego filmu. Śmiertelna (słowo klucz) powaga, z jaką ojcowie prawdziwego norweskiego black metalu chcieli (i chcą nadal), by traktować własną twórczość, służy reżyserowi jako punkt wyjścia dla uknucia bezlitosnej satyry. Umalowani w czarno-biały corpse paint, wrzeszczący satanistyczne formuły, malujący odwrócone…

“Król” – Recenzja Filmawkowego zwycięzcy Ars Independent 2018

Król to monstrum, Frankenstein poskładany z poszarpanych kawałków skrupulatnie gromadzonego i segregowanego materiału. Niektóre z nich leżakowały głęboko pod ziemią, inne filmowałem na okrągło z pomocą różnych formatów. Jedna warstwa obrazu i dźwięku nakłada się tu na kolejną, podobnie zresztą jak nawarstwiają się wyszczególnione powłoki narracji.* Taśma 35mm, 16mm, Super-8 film – na każdej z osobna fragment Króla, wszystkie razem pogrzebane żywcem w przydomowym zagajniku. W powyższych…

“Lemoniada” – Recenzja (oficjalnego) zwycięzcy festiwalu Ars Independent 2018

Gdy przed kilkoma dniami ogłoszono wynik konkursu głównego festiwalu Ars Independent, z ust co po niektórych rozgoryczonych kontemplatorów filmowej formy można było usłyszeć przepełniony cynizmem komentarz, jakoby po raz drugi z rzędu na najbardziej “niezależnym” polskim festiwalu publiczność nagrodziła możliwie najmniej “niezależną” produkcję filmową. Jakkolwiek jednak “pospolitość” Posmaku tuszu (zwycięzca ubiegłorocznej edycji) została zracjonalizowana i zinterpretowana jako jakość dzięki nienagannej kontroli reżysera…

“American Valhalla” – Iggy Pop, Joshua Homme i Post Pop Depression – recenzja

W mitologii greckiej “gigant” uchodził za istotę niepożądaną, powołaną do bycia za sprawą pomyłki i ukonstytuowaną jako wyłom w nieskazitelnej harmonii systemu. Przemocą upuszczona krew wszechboga Uranosa, której giganci zawdzięczają dar swojej potęgi i przekleństwo alternatywnej egzystencji zarazem, uchodzi wtem za symbol pierwotnego nieposłuszeństwa, naznaczający owoce półbożego stworzenia piętnem wiecznej tułaczki po peryferiach i poszukiwań własnej tożsamości w miejscach, gdzie nie dociera idealistyczna boża inżynieria. Giganci…

Ars Independent jako… idealne dzieło sztuki totalnej?

Sztuka totalna – obiekt westchnień pokoleń ludzkiego stworzenia. Od najdawniejszych czasów człowiek, którego wedle skrajnie darwinistycznych koncepcji bytu od zwierzęcia odróżnia wyłącznie zdolność wytwarzania kultury, poszukuje sposobu, aby doprowadzić akt własnej kreacji do ujednoliconego, kompletnego stadium. Spopularyzowana przez Richarda Wagnera, a opracowywana już w starożytnym Egipcie, idea Gesamtkunstwerku stanowi zaś najdobitniejszy wyraz tej odwiecznej tendencji – wykorzystanie wielu, często zupełnie odrębnych…

1 2 3 Następne »