Pięć lat po „Pustelnikach”, którzy startowali w konkursie Horyzonty na festiwalu w Wenecji, świat ujrzały „Czynniki ludzkie” – drugi pełnometrażowy film Ronny’ego Trockera. Był on wyświetlany w tym roku na festiwalu Sundance. Teraz najnowsze dzieło Trockera trafiło do sekcji Ale kino+ na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym Nowe Horyzonty i jest dostępne do obejrzenia online.

Film wita nas bardzo ładnym, długim ujęciem, w którym widzimy dość dobrze sytuowaną rodzinę z Niemiec. Przyjechała ona na krótko do swojej letniej, nadmorskiej rezydencji. Posiadłość od dawna należy do rodziny. Przed laty kupił ją ojciec Niny (Sabine Timoteo). Po krótkiej chwili, spędzonej przede wszystkim na wnoszeniu rzeczy do rezydencji, mąż Niny, Jan (Mark Waschke), idzie do sklepu. Jak się okazało, w domu nie ma podstawowych produktów. Ze względu na to, że jest po długiej podróży, Jan postanawia wybrać się na zakupy pieszo do znajdującego się nieopodal sklepu.

Wracając z zakupów, rozmawia przez telefon. Stojąc pod bramą, słyszy dobiegające z budynku krzyki. Postanawia jednak dokończyć rozmowę, jako że dotyczyła spraw służbowych. Po chwili wchodzi do domu i dowiaduje się, że byli tam włamywacze. Nic jednak nie ukradli – uciekli, słysząc gospodarzy w domu. Ucierpiała przy tym żona, Nina. Uderzyły ją bowiem drzwi, którymi włamywacze trzasnęli. Zniknął również Zorro – szczur jednego z dwójki dzieci Niny i Jana, Maxa (Wanja Valentin Kube).

Mimo że włamywacze nie ukradli nic z domu, sam incydent wpłynął na rodzinę. Pojawiły się liczne wątpliwości dotyczące innych osób, a nawet ich samych. Mocno nadszarpnięte przez wydarzenia z przeszłości więzy rodzinne zostały jeszcze bardziej nadwyrężone. O całości dowiadujemy się z dalszych scen. Widzimy obrazy przedstawiające relacje między członkami rodziny. Dowiadujemy się z nich między innymi o sporze między Janem a Niną, wynikającym ze spraw zawodowych. Prowadzą oni wspólnie agencję reklamową, wobec której mają nieco inne plany. Wszystko to widzimy w niekoniecznie chronologicznie przedstawionych scenach. Ronny Trocker pokazuje bowiem w swoim filmie zarówno to, co się działo przed, jak i wydarzenia po incydencie z letniej rezydencji.

Dodatkowym interesującym zabiegiem było przedstawienie samego momentu „włamania” z perspektywy poszczególnych członków rodziny. Te same wydarzenia zostały ukazane z punktu widzenia różnych bohaterów. Widzimy, jak bardzo tytułowe czynniki ludzkie mogą wpłynąć na niepewność jednostek – czynniki ludzkie, najbardziej nieprzewidywalne i często nieracjonalne.

W Czynnikach ludzkich zdecydowanie najlepszym elementem są wspomniane przeze mnie zabiegi, wprowadzające do filmu pewną nieszablonowość. Wszystko dlatego, że sama historia nie ma zbyt wiele do zaoferowania. Ukazuje ona, co prawda, fakt, że każdy skrywa jakieś tajemnice, choćby najmniej istotne. Nie jest to jednak w żaden sposób odkrywcze, a w filmie po prostu bardzo mało się dzieje. Nawet jeśli pojawi się już jakaś właściwa treść, nic z niej nie wynika. O ile po samym opisie produkcji spodziewałem się ciekawie poprowadzonego thrillera, tak w efekcie wyszedł mocno przeciętny film.

Czynniki ludzkie to ciekawie skonstruowany i dość dobrze poprowadzony film. Niestety, zabrakło tu właściwej, wciągającej fabuły, która potrafiłaby należycie zaangażować widza. Na korzyść produkcji wypada zaburzona oś czasowa przedstawionych wydarzeń oraz narracja, ukazująca je z różnych perspektyw. I niestety tylko to, bo poza wspomnianymi elementami, film Ronny’ego Trockera nie ma zbyt wiele do zaoferowania. A szkoda, gdyż zapowiadał się bardzo obiecująco.

Więcej o filmie „Czynniki ludzkie” znajdziecie na stronie Festiwalu!